Broeder Ijaz in gesprek over historiciteit Hebrews

Written by Houd Elhadoute

Naast het evangelie van Johannes is deze brief theologisch gezien zeer belangrijk.
Het gaat in op wat het oude testament betekent voor christenen.

Zonder deze brief zou het dus erg moeilijk zijn om het oude testament te begrijpen vanuit christelijk perspectief.
Deze brief wordt vaak toegeschreven aan Paulus, maar de brief zelf claimt niet door Paulus geschreven te zijn.
Ook velen van de grote kerkvaders uit de tweede eeuw zagen deze brief niet als zijnde geschreven door Paulus.
Volgens Clement van Alexandrië is de brief geschreven door een metgezel van Paulus.
Volgens Origenes weet God het het beste wie deze brief geschreven heeft.
Volgens Tertulianus is deze brief geschreven door Barnabas.

Ook Iranaeus van Lyon deelt de mening dat het niet geschreven is door Paulus.
Pas in de vierde/vijfde eeuw komen we mensen tegen die deze brief toeschrijven aan Paulus.

We lezen in Hebrews 2: 3:
“ hoe zullen we dan aan die straf ontkomen wanneer we geen acht slaan op de zoveel meer omvattende redding die begonnen is met de woorden van de heer, en die voor ons bevestigd is door hen die deze woorden hebben gehoord.”
Dit vers laat dus duidelijk zien dat de schrijver van deze brief drie generaties verwijderd is van Jezus.
Paulus was maar twee generaties verwijderd van Jezus.
Ook het Grieks dat gebruikt wordt in deze brief verschilt enorm van andere brieven van Paulus.
De schrijfstijl is verschillend, de inhoud is verschillend en zelfs de manier van verwoorden.
Er wordt in deze brief enorm veel gebruik gemaakt van beeldspraak.
Enkele voorbeelden:

1. Het afdrijven van een schip (2: 1)
2. De anker die het voorhangsel voorbijgaat (6: 19)
3. Land dat de overvloedige regen opneemt en gewassen oplevert (6: 7)
4. Land dat doorns en distels voortbrengt (6:)

In het eerste vers zegt de auteur dat God in het verleden op velerlei wijzen en via velerlei wegen tot de voorouders heeft gesproken met de profeten.
Betekent dit dat de openbaring voor lange tijd was gestopt?
We lezen in vers 2:
“Maar nu de tijd ten einde loopt, heeft hij tot ons gesproken door zijn zoon die hij heeft aangewezen als enig erfgenaam en door wie hij de wereld heeft geschapen.”
Dit vers bevat theologische problemen.
Het Grieks dat hier gebruikt wordt moet eigenlijk vertaald worden met “een zoon”.
De vraag is: waarom?
Om het antwoord hierop te vinden, moeten we kijken naar Hebrews 2: 10 waarin staat:
“ want om vele kinderen in zijn luister te laten delen, achtte God, voor wie en door wie alles bestaat, het passend de bereider van hun redding door het lijden naar de uiteindelijke volmaaktheid te voeren.”
Jezus is gelijk aan alle andere zonen.
Het enige wat hem van hen onderscheidt is dat hij later als erfgenaam is gemaakt van God.

We lezen in hebreen 1:3 dat Jezus de afstraling van de vader is.
We zien hier dus dat er een duidelijk onderscheid is tussen de vader en de zoon, en in hebreeen 1:2 wordt duidelijk dat Jezus niet altijd de zoon is geweest. “Die hij heeft aangewezen als enig erfgenaam, en door wie hij de wereld heeft geschapen”. Dit zou betekenen dat voordat hij de wereld schiep en voordat hij hem heeft aangewezen, de zoon er niet was?

Het wordt in dit zelfde vers herbeeen 1:3 ook gezegd dat Jezus het evenbeeld is van de vader.
Sommige commentatoren hebben hier uit kunnen definiëren dat hij bijna het zelfde is maar niet helemaal.
De conclusie die hier uitgemaakt kan worden is dat het christendom een henotheistis godsdienst is.
Een godsdienst met een god aan het hoofd en meerdere ondergoden.

In hebreen 10: 5 staat het volgende:
“ slachtoffers en graanoffers hebt u niet gewild, maar een lichaam hebt u voor mij gereedgemaakt.

Hierbij wordt verwezen naar Psalm 40: 7 waarin staat:
“U hebt geen vreugde gevonden in slacht en graanoffer, U hebt mijn oren doorboord; brandoffer en zondeoffer hebt u niet geëist.”
Deze passages komen dus helemaal niet overeen.