Citeert de Koran van Apocriefen zoals de christenen claimen?

We zullen het even kort samenvatten voor de christen.

1: uw Bijbel citeert uit apocriefen; Zodoende citeert the episte of jude vers 14 en 15 uit the book of enoch die niet als authentiek wordt beschouwd. Tertullianus verwijst hiernaar en zegt dat omdat the epistle of jude citeert uit the book of enoch dat het boek wel authentiek moet zijn. (https://www.newadvent.org/fathers/0402.htm)

2:Paulus citeert uit tradities of apocriefen; Paulus noemt de namen Jannes en Jambres in 2 Timothy 3:8, deze namen komen echter niet voor in de Tanakh. Volgens Origenes stond het in een ‘apocryphal book’. (Meyers NT commentary biblehub.com commentary on 1 timothy 3:8)

3:uw Bijbel citeert uit joodse traditie; Daarnaast staat in handelingen van de apostelen dat mozes 40 was toen hij naar midian vertrok waar staat dit in het ot? En dat hij 80 was toen hij openbaringen kreeg waar staat dit in het ot? In acts 7:23 komt dit voor en barnes notes zegt het volgende; “Full forty years old – This is not recorded in the Old Testament; but it is a constant tradition of the Jews that Moses was 40 years of age”. (Biblehub)

4; uw Thora citeert uit onbekende volksverhalen. In Numeri 21;14 lezen we het volgende; “Daarom wordt er gezegd in het boek van de oorlogen van de HEERE: Waheb in Sufa, en de dalen van de Arnon,”

Het boek van de oorlogen van de Heere welke boek is dit? Waarom citeert mozes eruit? George Haydock zegt het volgende in zijn commentaar; “The book of the wars, &c. An ancient book, which, like several others quoted in Scripture, has been lost. (Challoner) — St. Augustine (q. 42) thinks this book was written by one of that country

Matthew henry commentary

because this book doth not appear to have been written by a prophet, or to be designed for a part of the canon, but by some other ingenious person, who intended only to write an historical relation of these matters, which yet Moses might quote, as St. Paul doth some of the heathen poets. (Biblehub.com)

Pullpit commentary

Verse 14. – Wherefore, i.e., because the Amorites had wrested from Moab all to the north of Arnon. In the book of the wars of the Lord. Nothing is known of this book but what appears here. If it should seem strange that a book of this description should be already in existence, we must remember that amongst the multitude of Israel there must in the nature of things have been some “poets” in the then acceptation of the word. Some songs there must have been, and those songs would be mainly inspired by the excitement and triumph of the final marches (biblehub.com)

5; uw Apostolic Fathers citeren uit onbekende werken; In zijn first letter citeert de apostolic father Clement of Rome (35-99) een citaat en geeft daarbij aan dat het geschreven is. We weten echter niet waaruit hij citeert daarom schrijft Bart d. Ehrman in de voetnoot; source unknown. Clement schrijft het volgende; “for it is written; Cling to those who are holy; for who cling to them will themselves be made holy”.
Er zitten dus blijkbaar ook geïnspireerde teksten in onbekende bronnen. Die wij vandaag de dag niet meer kunnen achterhalen. (Bahrt ehrman, apostolic fathers, first clement, blz 117 voetnoot 95).

6; uw Bijbel citeert uit Griekse werken. In handelingen van de apostelen 26;14 komt het volgende voor; it is hard for thee to kick against the pricks.

Vincent commentaries zegt het volgende;
It is hard for thee to kick against the pricks
Or, goads. The sharp goad carried in the ploughman’s hand, against which the oxen kick on being pricked. The metaphor, though not found in Jewish writings, was common in Greek and Roman writings. Thus, Euripides (“Bacchae,” 791): “Being enraged, I would kick against the goads, a mortal against a god.” Plautus (“Truculentus, 4, 2, 55): (https://biblehub.com/commentaries/acts/26-14.htm)

7; uw Bijbel kent onbekende auteurs; Daarnaast is spreuken hoofdstuk 30 en 31 geschreven door onbekende mensen. Dus ook het werk van onbekende mensen kan geïnspireerd zijn en waarheden bevatten volgens de christenen.

Coffman cormmentaries; These final two chapters are remarkably different from the rest of the book.”[1] This chapter is composed of six paragraphs which in Proverbs 30:1 seem to be ascribed to Agur, about whom we have no information. The final chapter is ascribed to Lemuel king of Masa; but nothing is known either of Lemuel, or of any country known as Masa. Some Jewish and Christian expositors have identified Agur with Solomon; but to this writer it appears to be impossible that David was ever known as Jakeh (Proverbs 30:1).

Constable’s Expository Notes
Scripture does not refer to either Agur or his father (or ancestor) Jakeh elsewhere. At least one writer felt he may have been a contemporary of Solomon (biblehub.com en studylight.org).

8; Uw Bijbel citeert fabeltjes;

Jude 1:9;

Yet Michael the archangel, when contending with the devil he disputed about the body of Moses, durst not bring against him a railing accusation, but said, The Lord rebuke thee

Barnes notes; Yet Michael the archangel … – This verse has given more perplexity to expositors than any other part of the Epistle; and in fact the difficulties in regard to it have been so great that some have been led to regard the Epistle as spurious. The difficulty has arisen from these two circumstances:
(1) Ignorance of the origin of what is said here of Michael the archangel, nothing of this kind being found in the Old Testament; and,
(2) the improbability of the story itself, which looks like a mere Jewish fable. (..)

III. It has been supposed that the apostle quotes an apocryphal book existing in his time, containing this account, and that he means to admit that the account is true. Origen mentions such a book, called “the Assumption of Moses,” (Αναληψις του Μωσεως Analēpsis tou Mōseōs,) as extant in his time, containing this very account of the contest between Michael and the devil about the body of Moses. That was a Jewish Greek book, and Origen supposed that this was the source of the account here. That book is now lost

Een duidelijk tweede punt is dat er citaten in het werk van spreuken letterlijk zijn overgenomen uit het oud Egyptisch geschrift Amenemope. Dat er citaten overeenkomen met het werk van Confucius genaamd the book of ethics. En dat bepaalde rituelen binnen het christendom corresponderen met eerdere Griekse godsdiensten.

In het werk izhar al haqq staat het volgende; “The author of Aksihumo said: The moral teachings of the Evangel, of which the Christians are very proud, have been copied word for word from the Book of Ethics of Confucius 34 who lived in the sixth century BC. For example he said under his moral no. 24: ”Behave towards other as you want to be behaved towards by others. You need only this moral because this is the root of all other morals. Do not wish for the death of your enemy because to do so would be absurd since his life is controlled by God.” Moral no. 53 goes: ”It is quite possible for us to overlook our enemy without revenging him. Our natural thoughts are not always had.”

Het boek spreuken zou citaten bevatten uit het Oud-Egyptische werk; Instruction of Amenemope. Het zou om de volgende passages gaan; 22:17–23:10.

Evenzo geldt dit voor psalm 104. In his 1958 book Reflections on the Psalms, C.S. Lewis compared the Hymn (dynasty farao Akhenaton geschreven in de 14e eeuw voor christus) to the Psalms of the Judaeo-Christian canon. James Henry Breasted noted the similarity to Psalm 104,

Zo lezen we verder in het boek ‘Bible Myths and Their Parallels in Other Religions’ door Thomas William Doane, op pagina 503 & 504 het volgende : ‘The worship of the constellation of Aries was the worship of the Sun in his passage through that sign. “This constellation was called by the ancients the Lamb of God. He was also called the Saviour, and was said to save mankind from their sins. He was always honored with the appellation of Dominus or Lord. He was called The Lamb of God which taketh away the sins of the world. The devotees addressed him in their litany, constantly repeating the words, ‘O Lamb of God that taketh away the sins of the world, have mercy upons us. Grant us thy peace.'” On an ancient metal of the Phenicians, brought by Dr. Clark from Citium (and described in his “Travels”, vol. 2. ch. 6.) this Lamb of God is described with the Cross and the Rosary, which shows that they were both used in his worship.”

Daarnaast lezen we religieuze maaltijden kwamen in de Griekse Cultuur veelvoudig voor, deze maaltijden werden opgedragen of gevierd met een godheid. Vaak werd hierbij vlees of ander voedsel geofferd en genuttigd. Bij sommige maaltijden dronk men wijn[1] offeren voor een godheid, van brood en wijn is bekend bij alle antieke culturen. De essentie van deze maaltijden kwamen er op neer dat het ging om fijne sociale gelegenheden niet om de eenwording of het vereren van een godheid.
Echter door het eten van brood en het drinken van wijn zou men herboren worden in het mitrahicisme (dit zien we terug in veel antieke godsdiensten). Tertullianus, een vroege kerkvader, schreef hierover omtrent 200 na Christus en zag in het cultische maaltijd van Mithras (of een ander niet-christelijke god, waar hij over spreekt, dat is niet duidelijk, wat wel duidelijk is dat die over een niet christelijke godsdienst spreekt) ook een beeld van opstanding. (Kane, J.P. The Mithraic cult meal in its Greek and Roman evironment, 321-2.
Clauss M, mitras; kult and mysterien, 108.)

Antwoord op uw claim de koran citeert van apocriefen;

-1; De Koran is een directe openbaring van God. Hierbij wordt geen enkele bron gebruikt. Er kunnen verhalen of gebeurtenissen overheen komen met de geschreven thora, de orale thora, de Bijbel en de apocriefen. Evenzo corrigeert de Koran de thora, de Bijbel maar ook de apocriefen. De Koran corrigeert de apocriefen op vele plekken zoals het feit dat maria de vader imran heet en niet joachim. Zoals het in de apocrief staat zoals ibn jubair overlevert is dat (joachim) de opa van maria en niet de vader. Zijn vader heet imran(proto evangelie van jacobus zegt joachim). De bijbel geeft zelf ook aan dat er nog vele gebeurtenissen waren die jezus heeft gedaan die niet in de boeken staan. Johannes 21:25 staat het volgende; 5 En er zijn nog vele andere dingen, die Jezus gedaan heeft, welke, zo zij elk bijzonder geschreven wierden, ik acht, dat ook de de wereld zelve de geschrevene boeken niet zou bevatten. Amen

2: Het nieuwe testament citeert zelf uit apocriefen dus blijkbaar stonden daar ook waarheden die corresponderen met de werkelijkheid.

3: de christen citeert het volgende; “Sommige van die geschriften staan in het oude of nieuwe testament, terwijl andere bronnen bekend staan als niet-authentiek”

het feit dat de canoniek van de christenen geen fundament heeft en dat ze de ene keer een werk als authentiek achten en de andere keer niet. Denk bijvoorbeeld aan het boek van Esther die door Melito van Sardes (overleden 180) en anderen niet als authentiek werd geacht maar wel in de huidige canoniek voorkomt. (De Bijbelcommentator Herald zegt het volgende op pagina 347, volume 2;)

Tertullianus schrijft het volgende; Dit zegt tertullian over the book of enoch die niet in uw huidige canoniek zit;

But since Enoch in the same Scripture has preached likewise concerning the Lord, nothing at all must be rejected by us which pertains to us; and we read that every Scripture suitable for edification is divinely inspired. By the Jews it may now seem to have been rejected for that (very) reason, just like all the other (portions) nearly which tell of Christ. Nor, of course, is this fact wonderful, that they did not receive some Scriptures which spoke of Him whom even in person, speaking in their presence, they were not to receive. To these considerations is added the fact that Enoch possesses a testimony in the Apostle Jude. (https://www.newadvent.org/fathers/0402.htm)

Denk aan het boek van herder van Hermas en the epistle of barnabas dat wel in de codex sinaiticus zat en herhaaldelijk wordt geciteerd door de vroege kerkvaders maar geen onderdeel uitmaakt in uw huidige Bijbel. Daarbij hebben de katholieken, de protestanten en de leden van de Ethiopische kerk tot vandaag de dag een verschil in het aantal boeken die zij opnemen in hun canoniek.

4;Zodoende wat betreft de bezwaren die zij maken die niet in de thora zou staan maar in de rabbijnse bronnen. Er is een orale thora en een geschreven thora. Dit is alom geaccepteerd door de joden.

Sterker nog dit is zelfs het geval bij de bijbel. Paulus citeert een passage dat in handelingen van de apostelen is opgenomen hoofdstuk 20 vers 25 deze staat niet in de evangeliën. In gills exposition of the bible staat; this the apostle knew by divine revelation. (Biblehub)

Volgens Papias (70-163) stonden orale bronnen boven de geschreven tekst.
Denk aan zijn overlevering over de dood van judas die geheel tegenstrijdig is aan de overlevering in matteus. (https://christiantruth.com/scripture-and-church-fathers/l)