Broeder Ijaz in gesprek over historiciteit 1 Korinthe brief van Paulus

Written by Houd Elhadoute

Deze brief schreef Paulus naar de gelovigen in Korinthe.
Hij waarschuwde hen in zijn brief tegen verdeeldheid onder elkaar en tegen zedeloosheid.

Het vroegste manuscript voor deze brief is p46 uit de derde/vierde eeuw..
Dit manuscript was echter niet leidend voor het reconstrueren van deze brief.

In 1 Korinthe 5: 9 vertelt Paulus aan de christenen:
“Ik heb jullie in mijn vorige brief gezegd dat u niet moet omgaan met ontuchtplegers.”
Waar is die brief, dit was toch de eerste brief naar Korinthe?
Sommigen geloven dat de brieven van Paulus ook worden gezien als zijnde het woord van God, is Gods woord dan verloren gegaan?
In Jesaja 40: 8 zegt God toch dat het woord van God altijd standhoudt?

We lezen in Lukas 21: 15 dat Jezus zijn apostelen woorden van wijsheid schenkt die niet tegengesproken kunnen worden.
In 1 Korinthe 1: 17 geeft Paulus echter aan dat hij niet is gestuurd door Christus met wijze woorden.

In 1 korinthe 1: 12 noemt Paulus vier groepen in Korinthe, namelijk die van Paulus, Apolos, Petrus en Christus.
Waarom wordt er een onderscheid gemaakt tussen de groep van Paulus en de groep van Christus als Paulus toch de leer van Jezus verkondigt?

Als we 1 korinthe 3: 6 vergelijken met handelingen 18: 24 t/m handelingen 19: 1, dan reizen er heel wat ingewikkelde vragen op.
In 1 korinthe 3: 6 lezen we het volgende:
“Ik heb geplant, Apolos heeft water gegeven, maar God heeft doen groeien.”
Paulus refereert hier naar de kerk in Korinthe: Paulus was de stichter, Apolos bouwde de kerk op en God liet opgroeien.
In handelingen 19: 1 lezen we dat Apolos de stichter was en niet Paulus.
We lezen in handelingen 18 dat Apolos veel kennis had over de geschriften.
Ook lezen we dat hij veel reisde, zo ook door heel Judea.
Hoe kan het dan zo zijn dat hij helemaal niet wist dat Jezus al gekomen was en dat Jezus al de boodschap verkondigde?

In 1 korinthe 1: 14 bedankt Paulus God voor het feit dat hij niemand heeft gedoopt in Korinthe, behalve Chrispus.
Dit is buitengewoon kinderachtig en gemeen.
Het uiteindelijke doel en de uiteindelijke reden voor het stichten van kerken is om mensen te leiden naar het geloof, om ze vervolgens te dopen en om ze de blijde tijding over de redding door Jezus te verkondigen.
Het leiden van je medemens naar het rechte pad is werkelijk het mooiste wat er is.
Maar Saulus van Tarsus denkt daar klaarblijkelijk anders over.
Het geheugen van Paulus is trouwens niet zo sterk.
Hij zegt in 1 korinthe 1: 14 dat hij niemand gedoopt heeft behalve Chrispus en Gaius.
Twee verzen later zegt hij:
“Ja, ook het huishouden van Stefanas.”

Het ziet er ook naar uit dat de opdracht van Jezus voor Paulus afwijkt van die van de rest van de apostelen.
In matteus 28: 19 beviel Jezus zijn apostelen te dopen in de naam van de vader en de zoon en de heilige geest.
In 1 korinthe 1: 17 zegt Paulus dat hij niet is gezonden door Jezus om te dopen.

In 1 korinthe 7 zegt Paulus dat de ongetrouwde niet meer moet trouwen en dat hij beter vrijgezel kan blijven.
De reden voor deze uitspraak is dat hij dacht dat de dag des oordeels zeer nabij was.
Er zou volgens hem geen tijd meer zijn om te trouwen en om van elkaar te genieten.
Men zou moeten volharden in het verrichten van goede daden want het einde der tijden zou weldra komen als een dief in de nacht.
We zijn al duizenden jaren verder en miljarden huwelijken zijn voltrokken.

Ook in deze brief plagieert Paulus uit toneelstukken.
In 1 Korinthe 15: 33 lezen we het volgende:
“ maar vergis u niet, slecht gezelschap berderft goede zeden.”
Wij weten dat dit exact is wat er staat in het stuk genaamd Thais, geschreven door Menandros.