Is de hadieth 200 a 250 jaar na de dood van de profeet (sav) gecompileerd?

Er zijn enkele evangelisten die lezingen volgen bij een pseudo ‘islamoloog´, de desbetreffende persoon beweert dat er voor Imam Bukhari niks was, er waren geen manuscripten van de hadieth voor handen en als gevolg daarvan zouden de huidige hadieth onbetrouwbaar zijn. Klopt deze bewering?

De profeet (sav) heeft in eerste instantie geen opdracht gegeven om de soennah te laten opschrijven, zoals de Koran. Hij stond dit in eerste instantie niet toe, dat er naast de Koran nog iets anders opgeschreven zou worden, zodat de inspanningen zich zouden concentreren op het schrijven van de Koran. Dit vanwege het feit dat er te weinig schrijvers waren, omdat er te weinig materiaal om te schrijven was en uit vrees dat de Koran met iets anders vermengd zou worden. Hetgeen is gebeurd met de Bijbel en Thora. Het was toegankelijker in de tijd van de profeet (vrede en zegeningen zij met hem) om de hadieth te memoriseren, aangezien een boek toentertijd werd gesjouwd met behulp van een kameel, vanwege de dikte en omvang van het boek. De metgezellen van de profeet (vrede en zegeningen zij met hem) legden de prioriteit dan ook op het memoriseren, en deze praktijk is van start gegaan gedurende het leven van de profeet (vrede en zegeningen zij met hem).

De profeet (vrede en zegeningen zij met hem) gaf echter in een latere fase opdracht om belangrijke dingen, waaronder de Sadakaat en diejaat op te schrijven. Hij gaf enkele van zijn metgezellen. zoals Abd Allah bin Omar en anderen, toestemming om te schrijven. In Bukhari staat dat Abu Huraira(vrede zij met hem) heeft gezegd: niemand van de metgezellen van de profeet (vrede en zegeningen zij met hem) heeft meer overleveringen van hem overgeleverd behalve Abdullah bin ‘Amr, want hij schreef het op en ik niet.

Enkele gespecialiseerde onderzoekers zijn er vandaag de dag zeer zeker van, dat het opschrijven van de Soenna niet begonnen is aan het einde van de eerste eeuw van de hidjra, maar dat dit opschrijven in fasen heeft plaatsgevonden, die begonnen zijn met het tijdperk van de profetendom, daarna gegroeid en zich vervolgens ontwikkeld heeft in het tijdperk van de metgezellen en daarna, zoals dat aangetoond wordt door objectieve wetenschappelijke studies. (bron; Dr. Yusuf Al ‘Qaradawi, introductie in de islam, 276)

Waren er voor de periode van Imam Bukhari geen hadithverzamelingen zoals de evangelisten, koranieten en andere onwetenden beweren?

Imam Muslim ibn al- Hajjaj heeft zijn hadithverzameling geschreven genaamd Sahih-Muslim die welgeteld 7275 hadiethbevat. De imam is geboren op 815 en overleden in 875. Al de hadieth die in zijn saheeh zijn opgenomen zijn volgens de Shaykh authentiek.

Imam Nesai heeft zijn hadith verzameling Sunen-i Nesai geschreven. De hadith verzameling bevat 5724 hadith. Hij is geboren in het jaar 829 en overleden in het jaar 915. Volgens de Shaykh zijn al zijn overleveringen die hij in zijn geschriften heeft opgenomen saheeh.

Imam abu Dawud heeft zijn hadieth verzameling sunen-i Abu Dawud geschreven. De Shaykh is geboren in het jaar 817 en overleden in het jaar 889. Volgens de Shaykh zijn alle hadieth in deze hadith verzameling saheeh (authentiek).

Imam Tirmizi heeft de hadith verzameling Sunen-i Tirmizi geschreven. Het werk bevat 3951 hadith, volgens de Shaykh zijn al deze hadieth saheeh. De imam is geboren in het jaar 824 en overleden in het jaar 892.
Ibn-i Mace geboren in het jaar 824 en gestorven in het jaar 887. Zijn hadithverzameling bevat 4000 hadith.

Dit zijn allen tijdgenoten van imam Bukhari die tevens een hadieth verzameling hebben opgesteld, dus imam Bukhari was zeer zeker niet de enige, maar wie waren er voor imam Bukhari?

Imam Malik (vrede zij met hem) heeft zijn hadieth verzameling Muwatta geschreven. Het werk bevat 1326 hadieth en al deze hadieth zijn volgens de imam saheeh(betrouwbaar). Imam Malik is geboren in het jaar 711 en gestorven in het jaar 795.

Imam Hafidh Ibn Hibban (overleden in 976) heeft in zijn werk El-Mecruhin het volgende overgeleverd met sanad van Abdullah bin Vehb (overleden in 819); “Ik heb met 360 geleerden gesproken, maar als Imam Malik en El-Leys er niet waren dan zou ik de kluts kwijtraken in het vergaren van kennis”.

Ibn Vehb zegt daarnaast het volgende; “ik had een hoop hadieth verzameld, maar vanwege de hoeveelheid was ik niet in staat om te beoordelen met welke hadieth ik moest oordelen, ik legde de hadieth voor aan imam Malik (vrede zij met hem) en Ebu Leys (vrede zij met hem) en die beoordeelden welke hadieth ik moest aanvaarden en welke niet”.[1]

Imam Ahmad ibn Hanbel schreef zijn werk al-Moesnad, het werk omvatte welgeteld 30.000 hadieth. Dit is een grote naslagwerk van de Soenna. Volgens imam Ahmad heeft hij slechts Saheeh hadieth opgenomen in zijn Moesnad. De ‘islamoloog’ die zich afvroeg wat of wie er was voor imam Bukhari zou hierbij wel voldoende antwoord gekregen hebben.

Imam Ahmad ibn Hanbel is geboren in 780 en gestorven in 855. Imam Ahmad heeft zijn Moesnad samengesteld uit 700.000 hadith, dus voor de komst van Bukhari waren er minimaal 700.000 hadieth in omloop.

Hadieth die goed (hasen) zijn overgeleverd of die zwak zijn overgeleverd zijn volgens imam Ahmad niet opgenomen in zijn Moesnad. Maar deze lagen wel voor handen en werden ook door imam Ahmad gebruikt in jurisprudentie kwesties. Zodoende wordt de bewering van de pseudo islamoloog teniet gedaan. Volgens imam Ahmad kan iemand enkel een faqieh beschouwd worden indien hij minimaal 400.000 hadieth heeft gememoriseerd.

Imam Aboe Hanifa (699-767) heeft in zijn werk Al-Moesnad 600 hadieth verzameld. Imam Aboe Hanifa is geboren in 699 en gestorven in het jaar 767. Imam Aboe Hanifa heeft zijn werk Al-Moesnad samengesteld uit viertig duizend hadieth. De leraar van imam Bukhari, de welbekende Ebu Nuaym el-Fadl bin Dukeyn (overleden in 218) heeft het volgende gezegd;

“Ik ging op bezoek bij de vooraanstaande leerling van abu Hanifa genaamd Zufer bin Huzeyl (overleden in 780), hij vertelde mij dat ik mijn hadieth aan hem moest laten zien, zodat hij deze zou verifiëren, Ik (bin Dukeyn) liet mijn hadieth verzameling aan hem zien, waarop hij zei; “deze is betrouwbaar, deze is aanvaardbaar, deze is zwak en deze is verzonnen”.[2]

Die hadieth waren er toen dus voorhanden. De faqiehs zijn de apothekers en de hadieth verzamelaars zijn de medicijnmannen die de medicijnen opstellen. De taak van de faqieh is om de juiste medicijnen uit de vitrines te kiezen en deze te overhandigen aan de klanten(de mensen)”. Molla Aliyyul kari levert het volgende over in zijn “Menikubu’l Ebi Hanife ve ba’zi Ashabihi”; “El-A’mes(683-770), een meester in het overleveren van hadieth en Qiraat, kwam naar Aboe Hanifa toe en zei wat is jouw mening wat betreft de volgende kwestie? Waarop imam Aboe Hanifa zijn mening verkondigde. Toen el-Ames hem vroeg hoe hij tot deze mening was gekomen, antwoordde abu hanifa als volgt; “jij hebt ons de volgende hadieth overgeleverd met de volgende Sanad, volgens deze hadieth ben ik tot deze mening gekomen”.

Dus het feit dat een grote Faqieh niet veel hadieth heeft overgeleverd betekent niet dat hij geen hadieth heeft gebruikt in zijn fiqh werken. Daarnaast de werken die ik heb opgesomd zijn werken die volgens de imams enkel authentieke overleveringen bevatten. Daarnaast kan er gebruik gemaakt worden van zwakke of hasen (goede) overleveringen indien er geen authentieke hadieth voorhanden zijn wat betreft een bepaalde kwestie. Dit is de mening van Imam Aboe Hanifa, imam Malik en imam Ahmed, zelfs imam Safi heeft gebruik gemaakt van zwakke hadieth, toen er voor een bepaalde kwestie geen sterke hadieth beschikbaar was.[3]

Ook kan een zwakke hadieth gebruikt worden indien een saheeh hadieth meerdere interpretaties kan hebben, zodoende kan de zwakke hadieth gebruikt worden om de interpretatie van de hadieth te verduidelijken, mocht er uit de hadieth meerdere interpretaties af te leiden zijn.[4]

Imam al-Shafi (767-820) heeft in zijn Sunen meer dan 700 hadieth overgeleverd.

De geleerden van de hadieth leggen de controlerende fundamenten, leggen de belangrijkste bakens, leggen de basis voor de hadieth wetenschappen en hun terminologie en stellen voorwaarden aan de aanvaardbaarheid van de hadieth.

De fundamenten van de hadiethwetenschappen kan je vinden in het werk genaamd es-Sikat van Ebu’l Hasan Ahmed bin Abdillah bin Salih el Kufi summe’t Tarablusi (overleden in 883). Daarnaast in het werk van Ebu Bekr el –Hallal (overleden in 933) zien we dat zijn leraar Ebu Zur (geboren op 822, overleden in 903) meerdere uitspraken heeft opgenomen van grote imams die hem waren voorgegaan in het bepalen van de oesoel (methode) in het verifiëren van Hadieth. De imams uit wiens werken Ebu Zur citeert zijn respectievelijk; Imam Zuhri (overleden in 746), imam el-Evzai (overleden in 779) en imam Malik (overleden in 801). [5]

Hoe kan een rationeel denkend mens beweren dat er voor imam Bukhari geen hadieth voor handen waren? Uitgaande van een dergelijke bewering, aangezien er –volgens hen – nauwelijks hadieth voor handen waren, waarom hebben de bovengenoemde imams (die allen een eeuw of langer voor imam Bukhari op het toneel zijn verschenen) een wetenschap ontwikkeld om de hadieth te verifiëren? Het antwoord hierop is simpel; de pseudo theoloog verspreid leugens! Zoals zijn kerkvader Augustinus het zei; Ik geloof want ik ben een dwaas! De pseudo islamoloog speelt de dwaas, die nu ontmaskerd is!

 

 

[1] Kadi Iyaz, Teribu’l- Medarik, II, 427.

[2] overgeleverd met sanad, bron; Muhammad Avvame, Imamlarin Fikhi ihtilaflarinda hadislerin rolu, 49.

[3] es-Sehavi Fethul-Mugis, 1,20, 142 en 268, tevens overgeleverd door ibn Hazm, el-Muhalla, 1, de isnad hiervan is authentiek.

[4] Ibnul-Kayyim, Tuhfetul-Mevdud bi-Ahkamil-Mevlud,29.

[5] Abdel Fettah Gudde, Lemehat min tarihi’s-Sunne ve ulumi’l Hadis, 112